Τι έμαθα τη χρονιά που πέρασε;
- Ότι μπορούμε να εκλέξουμε κομμουνιστή πρόεδρο και δεν θα μετατραπεί η Κύπρος "μας" σε σοβιετικό παρακλάδι, η Μερσεντές σου σε Λάντα, η πιστωτική μου σε κουπόνι για το γάλα και η αβγολέμονη το Πάσχα δεν έγινε αυτόματα μπορς*.
- Ότι θα λυθεί το Κυπριακό το 2009 (κράτα μικρό καλάθι)
- Ότι δεν υπάρχει όριο στην έκπληξη που μπορεί να μου προκαλέσουν οι ατάκες του Βυζαντινολόγου. Ανύπομονώ για την επόμενη.
- Ότι στην Κύπρο δεν είσαι σοβαρός υπουργός αν δεν μιλήσεις τουλάχιστον 15 φορές το μήνα στα κανάλια. Το αν σε ρωτούν για την κρίση στη Γάζα ή για το πώς απλώθουμε σωστά τον τραχανά, δεν παίζει ρόλο. Φτάνει να απαντάς σε όλα. (κάτι μου λέει ότι σε κάθε υπουργικό συμβούλιο, συγκρίνουν πόσες φορές βγήκε στα ΜΜΕ ο καθένας. Ο χαμένος (δηλαδή όποιος βγήκε τις λιγότερες φορές) μάλλον γράφει τα πρακτικά της συνεδρίασης.)
Σε προσωπικό επίπεδο έμαθα:
- Ότι δεν υπάρχει όριο για το πόσες δουλειές (που θεωρητικά κανείς δεν θα άφηνε) μπορώ να αφήσω, για να μπω σε νέες περιπέτειες και νέα επεισόδια, God knows why, μαλλον just for the thrills. (όχι, δεν είμαι η κόρη του Βαρδινογιάννη).
- Ότι αυτό εκπλήσσει μόνο εμένα και καθόλου όσους με ξέρουν καλά.
- Ότι υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι και δημόσιοι γάροι (γάιδαροι, κατά το επισημότερον). Οι φίλοι μου ανήκουν κυρίως στη δεύτερη κατηγορία, δηλαδή δουλεύουν σαν γάροι, παίρνουν δουλειά σπίτι (και τα Σ/Κ), δεν πληρώνονται επιπλέον και δεν δικαιούνται να παραπονεθούν, γιατί ο κόσμος θεωρεί ότι είναι δημόσιοι υπάλληλοι, άρα τυχεροί.
- Ότι υπάρχει και τρίτη κατηγορία: οι δημόσιοι μούλοι. Δεν δουλεύουν καθόλου, δεν τους λέει κανείς τίποτα, και παραπονιούνται όταν τους ζητάς να δουλέψουν. Οι δημόσιοι υπάλληλοι ανήκουν κάπου στη μέση των γάρων και μούλων.
- Ότι όλος ο κόσμος φέτος αποφάσισε να γίνει μάνα. Τα επακόλουθα αυτής τους της απόφασης θα φανούν πιστεύω όταν θα γράφω (καλώς εχόντων των πραγμάτων δεν θα έχω βαρεθεί να γράφω) για το τι έμαθα το 2009.
- Ότι αν σου ζητήσουν να γίνεις κουμπάρος, μπορείς και να αρνηθείς, αν δεν το θες πραγματικά, γιατί αλλιώς την έκατσες. Δικαιολογίες τύπου "έπαθε ανεμοβλογιά η γάτα μου και δεν θα μπορέσω" τη μέρα του γάμου, δεν βολεύουν.
*μπορς: σούπα εκ Ρωσίας ορμώμενη με παντζάρια. τρώγεται ζεστή το χειμώνα και κρύα το καλοκαίρι, με μια κουταλιά sour cream. Αν με ρωτάτε, είναι καλύτερη από την αβγολέμονη, αλλά δεν με ρωτάτε.
2 σχόλια:
Εκτός που τους δημόσιους υπαλλήλους, δημόσιους γάρους, τζαι δημόσιους μούλους υπάρχει τζαι μια άλλη κατηγορία: οι δημόσιοι βόρτοι. Οι οποίοι όι μόνον κάθουνται τζαι κνίθουνται σαν τους δημόσιους μούλους, αλλά λαλούν τζαι διάφορα χαριτωμένα του στυλ "κατάλαβες κύριε, ούλλη η Κύπρος παραπονιέται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι κάθουνται τζαι εν κάμνουν τίποτε αλλά εμείς σκοτωννούμαστεν στη δουλειά", "Παναΐα μου, εν ιμπορώ άλλον με τούτον το άγχος της δημόσιας υπηρεσίας" ή "συγγνώμην κύριε, εν θωρείς ότι είμαι απασχολημένος/η; Να περιμένεις να τελειώσω πρώτα τη δουλεία μου τζαι ύστερα να σε εξυπηρετήσω". Η οποία δουλεία που προκαλεί το ατέλειωτο άγχος είναι το συμπλήρωμα της φόρμας των υπερωριών.
Το πρόβλημαν εν ότι ενώ η μητέρα φύση επρονόησεν τζαι οι κανονικοί βόρτοι εν στείροι, οι δημόσιοι βόρτοι μπορούν να αναπαραχθούν. Μα δε που η δημόσια υπηρεσία έσιει υπερφυσικές ικανότητες!
lol δημόσιοι βόρτοι! lol
Δημοσίευση σχολίου