food for thought. thought of food.

Πήγαμε στο πάρτι του θείου Τάδε. Η αγαπητή θεία Τάδε μαγείρεψε: γεμιστά λαχανόφυλλα, γεμιστά φύλλα, οφτό κλέφτικο, μακαρόνια α λα κρεμ, γαλοπούλα με γέμιση, κουνέλι στιφάδο, πατάτες στο φούρνο, σπανάκι ογκρατέν, κεφτεδάκια, σαλάτα χωριάτικη και σαλάτα (λευκωσιάτικη) με ρόκα. Το επιδόρπιο ήταν μελομακάρονα, κουραμπιέδες, μπράουνις, φρούτα, κρίσμας κέικ.

Πήγαμε και στο πάρτι της θείας Δείνα που μαγείρεψε: οφτό κλέφτικό (με δυο διαφορετικά είδη κρέατος), πατάτες φούρνου, μακαρόνια α λα κρεμ, κινέζικο κοτόπουλο, γαλοπούλα με γέμιση, σαλάτα χωριάτικη και σαλάτα (λευκωσιάτικη) με ρόκα. Το επιδόρπιο ήταν μελομακάρονα, κουραμπιέδες, φρούτα, κρίσμας κέικ, γλυκό με σοκολάτα και μπανάνες, τσιζ κέικ, μπράουνις.

Πήγα σε άλλα δυο τέτοια φαγοπότια αυτές τις μέρες. Έχω να πάω σε ακόμη δυο. Δεν είμαι σίγουρη ότι χρειάζεται ιδιαίτερα σχόλια αυτό που περνώ, αλλά έχω κάποιες παρατηρήσεις / απορίες:

1. Θα ήθελα ένας χριστιανός να μου εξηγήσει τη σχέση κινέζικου κοτόπουλου με μακαρόνια α λα κρεμ, και το λόγο που τα βρίσκουμε στο ίδιο τραπέζι. Μήπως ο Τσανγκ Λι όταν έτρωγε κοτοπουλάκι, θυμόταν με νοσταλγία τα (παραβρασμένα) μακαρόνια α λα κρεμ της θείας Ρούλας, με 20 τόνους βούτυρο και 40 τόνους ζαμπόν; Ή μήπως η εν λόγω θεία Ρούλα, όταν σπούδαζε στην Ιταλία μαγειρική, μαθήτευσε κοντά στον διάσημο Κινέζο Σεφ Μπι Ρμπί Λη, γνωστό για τη φιούζιον μαγειρική του και το ανακάτεμα της κρέμας γάλακτος στα κινέζικα νουντλς;
2. Αυτή η σαλάτα ρόκα, όσο και να μου άρεσε κάποτε, δεν μου το βγάζετε από το μυαλό ότι έχει απλούστατα λύσει τα χέρια της κάθε Κύπριας νοικοκυράς, η οποία βαριέται να κάνει κάτι πιο ευφάνταστο και επαναπαύεται στο "μοντέρνο" της υπόθεσης "ρόκα" για να βγει από τη δυσκολία να προτείνει κάτι διαφορετικό στους καλεσμένους της.
3. Ποιος τρώει το κρίσμας κέικ; Φαντάζομαι όσοι τρώνε και τη βασιλόπιτα.
4. Γιατί ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τη σημασία του ψησίματος στο μπράουνις; ΟΧΙ ρε θεία. Το μπράουνις ΔΕΝ είναι γαλοπούλά να την ... στο ψήσιμο. 15 λεπτάκια θέλουν.
5. Όσο για το ψήσιμο της γαλοπούλας, νομίζω οι 125 ώρες που την αφήνουμε στο φούρνο ευθύνονται για το ότι είναι τόσο άνοστη που την τρώμε μόνο μια φορά το χρόνο.

Μετά από αυτές τις ώριμες γκουρμεδιάρικες σκέψεις, είμαι έτοιμη για το επόμενο οικογενειακό γλέντι...

No more Greek Lover. Meet the Tsipoura.

Πήρα σήμερα το πιο κάτω email (δεν διόρθωσα ορθογραφία και στίξη):

Η υψηλής κυκλοφορίας ελληνική εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ανέφερε ότι κατά την αλιεία της τσιπούρας, που άρχισε το περασμένο Σάββατο, αντίθετα με όσα συνέβαιναν τα περασμένα χρόνια, βλέπουμε Έλληνες και Τούρκοι αλιείς να ψαρεύουν σχεδόν δίπλα-δίπλα σε μια άκρως ήρεμη ατμόσφαιρα. Ο Πρόεδρος των Συνδέσμων Αλιέων της Ελλάδας Γιώργος Κουτσοτούρχης σχετικά με το θέμα είπε: «Οι Έλληνες και οι Τούρκοι ψαράδες ψαρεύουν σχεδόν δίπλα-δίπλα, ανταλλάσσοντας χειρονομίες καλής θέλησης και φιλοφρονήσεις». Η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ανέφερε ότι το Σαββατοκύριακο έριξαν τα δίχτυα τους στην περιοχή των Ιμίων 13 ελληνικά και 3 τούρκικα αλιευτικά και ότι δεν υπήρχε γύρω ούτε ένα περιπολικό τουρκικό από καμία πλευρά. Τα τελευταία χρόνια, για την αιτία της έντασης, που επικράτησε μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στον «πόλεμο τσιπούρας», οι ελληνικές Αρχές προέβησαν στην εξής διαπίστωση βασιζόμενες στις πληροφορίες των αλιέων της Καλύμνου: Η περιοχή των Ιμίων προκαλεί τις τσιπούρες από ερωτικής πλευράς. Σύμφωνα με τους Έλληνες αλιείς, λόγω του αμμώδους βυθού γύρω από τα Ίμια επιλέγεται αυτή η περιοχή για τον πολλαπλασιασμό τους. Η αιτία που οδηγεί τις τσιπούρες περισσότερο από την άμμο στα Ίμια είναι ένα είδος φύκι, που στην ελληνική λέγεται «φύλο αμυγδάλου». Οι τσιπούρες, που ξεπερνούν καμία φορά το ένα κιλό, αισθάνονται μεγάλη αγαλλίαση από την επαφή τους με αυτά τα φύκια, πριν αφήσουν εκεί τα αυγά τους.

Πολύ το χάρηκα λοιπόν! Γιατί;

Επιτέλους! Και νέες ατάκες στην εξυπηρέτηση του Έλληνα εραστή:
«Τι σου κάνω τσιπούρα μου! Τι σου κάνω!»
«Απ’ ό,τι βλέπω ταιριάζουμε σαν την τσιπούρα με το φύλο αμυγδάλου. Wanna go for a souvlaki?»
«Αγάπη μου, θα γίνει των Ιμίων απόψε. Με την καλή έννοια.»
Και φυσικά η έκφραση «έκαναν φύκι – φύκι», παίρνει πια την πραγματική της διάσταση!

Άστρα βλέπαμε πρωί πρωί, αθεόφοβη

Αλήθεια, οι δημοσιογράφοι γιατί το θεωρούν απαραίτητο να παίρνουν Υπουργούς τηλέφωνο πρωινιάτικα και να τους ρωτούν πράγματα που κι ο πιο απλός Α8 λειτουργός θα μπορούσε να απαντήσει; Κι οι υπουργοί, βέβαια, είναι από ευγένεια που αποφεύγουν να τους ασηχτηρίσουν ή τα θέλουν κι εκείνοι λιγάκι;

Σήμερα στην Πρωινή Έκδοση του Άστρα, η δημοσιογράφος θεώρησε ότι μόνο ο Υπουργός Συγκοινωνιών θα μπορούσε να της απαντήσει στις δαιμόνιες / πανέξυπνες / δύσκολες / αναπάντητες ερωτήσεις της:
"Πείτε μας τι γίνεται με την έξοδο προς λεωφόρο Σταυρού που δόθηκε στην κυκλοφορία χθες"* "Πήρατε κάποιες πρώτες αντιδράσεις; Από την αστυνομία;"**
"Το ρωτώ γιατί εμείς πήραμε κάποιες πρώτες αντιδράσεις ότι δεν βοηθά και πολύ" ***
"Λένε ότι στην ουσία πρόκειται για ένα μικρό μόνο δρομάκι"****

Συγγνώμη κουκλίτσα μου, αλλά με αφήνεις με τρεις επιλογές ή και συνδυασμό τους:
(α) θεωρείς ότι μια που θα τον ρωτήσεις για το 2009 ως Ετος Προσβασιμότητας (που και πάλι απορώ, γιατί θα έπρεπε να μιλά γι’αυτό ο Υπουργός, αλλά τέλοσπάντων), ας τον ρωτήσεις και για τους παρακαμπτήριους της Λευκωσίας. Καλά που δεν τον ρώτησες, αν σκοπεύουν να ασφαλτοστρώσουν το δρόμο που μένεις, γιατί έχει πρόβλημα ο άντρας σου με τις σούστες του αυτοκινήτου.
(β) είναι πολύ καλή κίνηση καριέρας να καλείς τους Υπουργούς, αφού έτσι φαίνεται "ποια είσαι συ". Όσο περισσότεροι Υπουργοί περάσουν από την εκπομπή σου, τόσο πιο πολύ περνάει η μπογιά σου, ε; Άσχετο για ποιο πράγμα τους αναγκάζεις να μιλάνε. Το κακό με τον Νικολαϊδη είναι πως είναι και ευγενέστατος ο άνθρωπος και δεν σου χώνει κανένα μπινελίκι να ησυχάσει κι αυτός και μεις.

(γ) πραγματικά πιστεύεις ότι χρειάζεσαι τον Υπουργό να στα απαντήσει αυτά , οπότε σηκώνω τα χέρια ψηλά.

Γενικότερα, η απορία μου είναι η εξής; Πώς μπορεί ο κόσμος να σηκώνεται με την τσίμπλα στο μάτι, 7 η ώρα το πρωί και να απαντά σε δημοσιογράφους και "δημοσιογράφους"; Πραγματικά απορώ.

Αντιλαμβάνομαι κιόλας πως μια αχαίρευτη δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει πολιτικός, αφού απλούστατα θα κοιμάται ευτυχής την ώρα εκείνη την άγρια. (όχι, να ξεκαθαρίσω, ότι την είχαμε μια έννοια την πολιτική καριέρα, την είχαμε, αλλά τώρα ξενοιάσαμε και προτιμούμε να κοιμόμαστε)

Πιθανές απαντήσεις / σκέψεις Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων

* τι να γίνεται, βράζει και χύνεται.

** ναι, ήρθαν στο γραφείο μου και ξυλοκόπησαν τη γραμματέα μου. Εγώ έλειπα.

***ποιος τα λέει αυτά; να στείλω τους άνωθεν αστυνομικούς να του μιλήσουν! Πάντως εγώ βγήκα σήμερα το πρωί με τις παντόφλες και ρωτούσα τους περαστικούς κι ήταν όλοι πανευτυχείς με την παράκαμψη, αν και λίγο τρομοκρατημένοι που με έβλεπαν με τις πυτζάμες.

****απάντηση (α) μικρό είναι το μάτι σου. απάντηση (β) ναι, μικρό δρομάκι, αλλά νιώθει λεωφόρος.

Άνθρωποι άγριοι ή εξαγριωμένοι; Ιδού το ερώτημα.

Αναρωτιέμαι πώς καταφέραμε να ονομάσουμε πολιτικά ορθή την καταστροφή μιας πόλης και μιας χώρας ολόκληρης, καταστροφή που δεν είναι μόνο κτιριακή, αλλά και οικονομική και εν τέλει -με τις περικοπές που θα αποφασίσουν σίγουρα οι επιχειρήσεις και την ανεργία που θα απειλήσει αρκετό κόσμο- κοινωνική καταστροφή. Παντού ακούω για οργή που ξεχύλισε, για το κερασάκι στην τούρτα και άλλα τέτοια κλισέ, βλέπω να "αποκαλύπτουν" όλοι κάτω από τις κουκούλες τους οργισμένους/ μορφωμένους πλην άνεργους / ιδεαλιστές νέους, τους κακοπληρωμένους εργάτες, τους καταπιεσμένους αλλοδαπούς, τους χαμηλόμισθους συνταξιούχους. Και απορώ: δηλαδή σηκώσατε τις κουκούλες και ήταν αυτοί από κάτω; Και αν ήταν τόσο εύκολο, να ξέρουμε ποιοι είναι όλοι αυτοί, γιατί δεν έκανε το ίδιο και η αστυνομία, και μια που κοίταγε κάτω από την κουκούλα, να τους συλλάβει κιόλας για τις λεηλασίες, τους πυρπολισμούς, το πλιάτσικο;

Δεν αντιλαμβάνομαι πώς γίνεται, από κει που κάθεσαι ήσυχα στον καναπέ σου και βλέπεις Λάκη Γλυκούλη, ή ψηφίζεις για το ποιος θα βγει από το X Factor, να αποφασίζεις ξαφνικά να βάλεις κουκούλα ή το καλσόν της γυναίκας σου και να βγεις στο δρόμο να καις κάδους και να σπας βιτρίνες. Αυτό είναι σχιζοφρενικό. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ, ότι άνθρωποι με σώας τα φρένας, θεωρούν ότι με το να καταστρέψουν (προσέξτε, ξαφνικά, χωρίς να έχουν δώσει προηγούμενα σημάδια βίαιης συμπεριφοράς) τόν κόσμο γύρω τους, θα τον κάνουν καλύτερο.

Εγώ ξέρω ότι, όταν θέλεις να αλλάξεις τα πράγματα και τον κόσμο, το κάνεις με την καθημερινή σου συμπεριφορά, με μικρές κινήσεις καλυτερεύεις τη ζωή σου και αυτή των άλλων. Ξέρω ότι βρίσκεις τρόπους για να εκφράζεσαι και να διοχετεύεις τη δημιουργικότητά σου, χωρίς διαλύεις αυτά που άλλοι έχτισαν. Ναι, το ένστικτο της καταστροφής ίσως να υπάρχει και ίσως να είναι ισχυρό. Είναι όμως πιο ισχυρό από το ένστικτο της δημιουργίας;

Συνεχίζεται...

Βυζαντινολόγος ο Εκδικητής

Ο Βυζαντινολόγος -πάντοτε στην επικαιρότητα- σχολίαζε χθες στον Άστρα, το χάος που επικρατεί στην Ελλάδα τις τελευταίες μερες:

Δεν πρέπει να δένουν τα χέρια της αστυνομίας ούτε εδώ ούτε στην Ελλάδα. Θα συλλάβω κάποιον; Ασφαλώς θα φάει και δυο χαστούκια. Η περιουσία του κόσμου δεν είναι στα χέρια των αλητών. Ούτε να πυροβολήσουμε, ούτε δικτατορία, αλλά να γίνει αυστηρότερη η αστυνομία. Αν ξέρει ο πιτσιρικάς που καίει ότι θα συλληφθεί, θα φάει και 5 χαστούκια, θα πάει και κάποιους μήνες φυλακή, να δούμε αν θα το ξανακάνει. Αυτοί οι ατίθασοι νέοι βάζουν φωτιές, σπάνε βιτρίνες, αναποδογυρίζουν αυτοκίνητα, είναι ανεπίτρεπτα. Ποιος θα αποζημιώσει τον φτωχό που του κατέστρεψε το κατάστημα ή το αυτοκίνητο;

Ο φίλος Δ συμπλήρωσε εύστοχα: "θα μπορούσε, σε συνεργασία με τους δήμους, να γεμίσει τα πεζοδρόμια με ζαρντινιέρες. Οι ζαρτινιέρες δεν ομορφαίνουν απλά τις πόλεις. Παρεμποδίζουν επίσης τους ταραξίες και ενίοτε προκαλούν και πραγματικές σωματικές βλάβες..."

Μέρη Χρίσμας

Για πολύ γέλιο αυτά τα Χριστούγεννα, προτείνω ανεπιφύλακτα:
http://it.youtube.com/watch?v=qvfJMQDVSYI