Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Love and Money


Όταν η αγάπη μετριέται σε μετρητά…

Περίπτωση 1.
Πας να πάρεις δώρο στην κολλητή σου και σκέφτεσαι: «Αχ, τι ωραίο αυτό το μπλουζάκι, είναι τελείως το στιλ της! Και το ψαράκι πάνω τέλειο!». Πάνω που είσαι έτοιμη να το αρπάξεις και να το σύρεις από τα μαλλιά στο ταμείο, βλέπεις και την τιμή: €10. «Πόσο;» λες, και αρχίζουν οι σκέψεις: «Μα μόνο; Α! Τέλεια τιμή. Ναι, χμ. Τέλεια τιμή, αν το έπαιρνα για μένα. Για την Καγκάρω μου όμως δεν πρέπει να δώσω κάτι παραπάνω; Κι αν πάει να το αλλάξει και δει ότι κάνει μόνο δέκα ευρώ;» Κι εκεί αρχίζουν τα όργανα. Το μπλουζάκι με το ψαράκι το αγοράζεις για σένα και αρχίζεις να γυρεύεις το «κάτι παραπάνω» για εκείνη.

Αφού όμως μπήκες στη διαδικασία να το ψάξεις αλλιώς, θα πρέπει να έχεις και στο μυαλό σου πόσα θα δώσεις. Που ορίζεται είτε από το πόσα έχεις, είτε από το πόσα ξόδεψε εκείνη για σένα στην αντίστοιχη περίπτωση, είτε από το πόσο συχνά μιλάτε στο τηλέφωνο, είτε από το πόσο υποχρεωμένη της είσαι, είτε από το πώς σχολίασε την Ευλαμπία (Λάμπς για τους φίλους) που της πήρε ένα «τσίππικο δώρο», είτε από όλα τα παραπάνω. (το γεγονός ότι τη φωνάζεις Καγκάρω μόνο όταν δεν είναι μπροστά, δεν σε έχει προβληματίσει καθόλου)

Καταλήγεις εξουθενωμένη (και αφού έχεις γυρίσει όλα τα καταστήματα που βάζουν τα προϊόντα σε τσάντες με γυαλιστερό χαρτί και το λόγκο τους με μεγάλα γράμματα, να το βλέπουν και οι πρεσβυωπικοί) να δίνεις 100 ευρώ, που είναι και πάνω από όσα υπολόγιζες, επειδή βρήκες ένα πουκάμισο που δεν σε τρελαίνει καθόλου, αλλά είναι (α) από «καλό» κατάστημα, (β) δεν θα ντραπείς, αν μάθει την τιμή (γ) η ώρα είναι οκτώ, τα καταστήματα κλείνουν, και απόψε είσαι καλεσμένη σπίτι της, άρα πρέπει να εμφανιστείς με δώρο ανά χείρας.

Πας στην Καγκάρω, της δίνεις το δώρο. Βλέπει τη σακούλα, ενθουσιάζεται. Βγάζει το πουκάμισο, το κοιτάει, σε ευχαριστεί πολύ. Τρεις φορές εκείνο το βράδυ σε ρωτάει από πού πήρες τη μπλούζα με το ψαράκι που φοράς, κι ότι είναι φοβερή. Όταν μένει μόνη της, αρχίζει να αναρωτιέται πώς θα σου πάρει αντίστοιχο δώρο, με τις βαρυφορτωμένες κάρτες της να κλαίνε από το χρέος. Εύχεται να της είχες κάνει δώρο καμιά μπλούζα με ψαράκι σαν αυτή που φορούσες, αλλά, αφού το ξέρει, όλα τα καλά για τον εαυτό σου τα κρατάς.

Την επομένη κι οι δυο σας –ξεχωριστά εννοείται- λέτε τον πόνο σας στη Λαμπς, που αρχίζει να νιώθει ενοχές για το «τσίππικο δώρο» που είχε κάνει στην Καγκάρω (σου ξέφυγε, οκ;). Νιώθετε κι οι τρεις σκατά. The end.

5 σχόλια:

Anti-Christos είπε...

:) ωραίο κείμενο!

Δεν ξέρω τι κάνετε μεταξύ σας οι φιλενάδες, πάντως, ως άντρας αποφάσισα ότι δεν πρόκειται να ξανακάνω ακριβό δώρο σε υποψήφια γκόμενα. Ένα λουλούδι αρκεί, κι αν δεν το αναγνωρίζει, ας κλείσει και την πόρτα φεύγοντας.

Βέβαια, αν κρίνω από το πόσο συχνά σταυρώνω γκόμενα, ίσως να χρειαζόταν ένα δάνειο!

All the Greeks είπε...

Πολύ καλά τα λες! Έτσι κάνουμε αλλά δεν λεμε να βάλουμε και μυαλό. Μια χαρά και απλοϊκά σκεφτονται οι άντρες.
Και... Mr. Anti-Christos, το λουλουδάκι είναι πολύ πιο ρομαντικό από το δώρο γι αυτές που ενδιαφέρονται για σένα και όχι για την τσέπη σου.

Tinker Stell είπε...

Axairefti, a word of advice (επειδη όλες έχουμε περάσει αυτό που περιγράφεις), την επόμενη φορά voucher...

ρίτσα είπε...

ur sooo right

ouf

axairefti είπε...

Anti-Christos
Συμφωνώ με το λουλούδι, αλλά για να αποφύγεις το δάνειο, θα σου προτείνω κάτι. Ποτέ μην παίρνεις σε κοπέλα λουλούδι από πλανόδιο. Φαίνεται σαν να μην το είχες σκεφτεί από πριν, απλώς έτυχε. Ενώ οι κοπέλες θέλουμε και λίγο το παραμύθι "με σκεφτόταν όλη μέρα". Άρα να της το πάρεις από πριν, είναι τελείως άλλο. Εμένα θα μου άρεσε :)

All the Greeks
Και να θέλουμε να βάλουμε μυαλό, μια κουβέντα από καμιά φίλη αρκεί, και ξανά στον ίδιο δρόμο. Εγώ πάντως προτιμώ τα δώρα που κάνω και μου κάνουν να έχουν σκέψη και όχι απαραίτητα χρηματική αξία. Αλλά όταν έρθει η ώρα να το κάνω για κάποιον άλλο, έχω όοοοολες αυτές τις σκέψεις.

Tinker
Το voucher είναι καλό για αρραβώνες που θες να μείνει και κάτι στο ζευγάρι, αλλά να το διαλέξουν μόνοι τους (διατριβή έκανα τελικά). Αλλά για δώρο π.χ.γενεθλίων, πάλι μπαίνεις στο λούκι "θα δει ο άλλος πόσο έβαλα, μπλα, μπλα"

Ρίτσα
Ουφ εν λαλείς τίποτα...
Εν γίνεται να είναι όπως όταν ήμουν μιτσιά τζαι εκάμναμε χειροποίητα δώρα με τες φίλες μου; Ήταν πιο μεγάλη η χαρά και του δούναι και του λαβείν.