Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Ανοχή, Αντοχή, Ανοχή, Αντοχή, Ανοχή, Αντοχή;;;

Το ξέρω ότι γράφτηκαν πολλά για την απόφαση του δικαστηρίου που αθώωσε τους δέκα αστυνομικούς που βασάνισαν τον Μάρκο και τον Γιάννο, αλλά θα σκάσω αν δεν γράψω έστω μια πρόταση για αυτό το θέμα.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν τρομερός θυμός, αγανάκτηση, για την προφανή πλάνη της δικαιοσύνης.
Μετά από μερικές μέρες ο θυμός έδωσε τη θέση του στον φόβο. Ο φόβος για το τι σημαίνει αυτό για μένα και για όλους όσοι ζουν στην Κύπρο.
Δεν έχουμε νόμους; Ή έχουμε και είναι παρωχημένοι; Ή έχουμε και τους ερμηνεύουμε κατά το δοκούν; Οι δικαστές πιστεύω (το έχω Ανάγκη να το πιστεύω) είναι αδιάφθοροι. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι άνθρωποι που καθορίζουν τι είναι δίκαιο, σωστό, ηθικό δεν είναι αδιάφθοροι. Δε μπορώ να δεχτώ ότι οι άνθρωποι στους οποίους όλοι μας έχουμε εμπιστοσύνη να μας καθοδηγήσουν, να μας πουν πότε συμπεριφερόμαστε ως πολιτισμένοι άνθρωποι και όχι ως ζώα (με την έννοια της έλλειψης γραπτών ηθικών κανόνων, αν και γνωρίζω ότι και τα ζώα υπακούουν σε κανόνες και συχνά έχουν συμπόνοια, ωστόσο λειτουργούν έτσι από ένστικτο) ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν τόσο διαφορετική αντίληψη από την πλειονότητα της κοινωνίας. Εξάλλου οι νόμοι δεν είναι εκεί για να εξυπηρετούν την σωστή λειτουργία της κοινωνίας, τουλάχιστον τη δεδομένη στιγμή; Αυτοί δεν ζουν στο 2009 μαζί μας;
Δεν το ΑΝΤΕΧΩ να το δεχτώ. Αρνούμαι. Κάτι πήγε λάθος. Δεν μπορώ να καταλάβω τι. Απλώς κάτι ΠΡΕΠΕΙ να πήγε λάθος. Αν δεν είναι έτσι, πώς να συνεχίσουμε όλοι να συμπεριφερόμαστε σαν να μην έγινε τίποτα; Καταρρέουν πολλά... Αυτό έπρεπε να είχε μείνει όρθιο.
Αν ακούει κανείς και έχει την απόφαση ολόκληρη, παράκληση να δημοσιεύσει το λινκ.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ορίστε η απόφαση:
http://www.cylaw.org/17179-06.htm

axairefti είπε...

Ευχαριστώ πολύ! Για να δούμε αν -ως μη νομικός- μπορώ να καταλάβω τη λογική.