Oσο πιο λλία ξέρεις, τόσο πιο ευτυχισμένος είσαι

Ενας παπάς πριν παντρευτώ, έλεγε σε μένα και στον μέλλοντα σύζυγο διάφορα σοφά, χωρίς καθόλου περισπούδαστο ύφος. Ένα απ’αυτά ήταν ’’όσο πιο λλία ξέρεις, τόσο πιο ευτυχισμένος είσαι’’. Δηλαδή, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.
Δίκιο είχε ο άνθρωπος.

Τί καταλαβαίνω εγώ τώρα, δηλαδή που είμαι να σκάσω; Ακούω αυτά που διαδραματίζονται πίσω από κλειστές πόρτες πολιτικών γραφείων και μέσω κινητών τηλεφώνων τελευταίας τεχνολογίας, και είμαι να σκάσω.

Δεν πρόλαβαν να χαρούν οι αθεόφοβοι ότι πέρασαν στη δεύτερη Κυριακή και άρχισαν το γλείψιμο στον Εθνάρχη. Βρε που είσαι αγωνιστής, βρε που έχουμε κοινές θέσεις, βρε που σε εκτιμούμε, βρε που έχουμε δώσει κοινούς αγώνες, γλυψ, γλυψ γλυψ.

Από τη μια ο Φλούφλης, να βγαίνει στα μπαλκόνια (μετά πάντα από τον Σταχτοδοχειοβόλο εννοείται) και να κάνει το πλήθος να κραυγάζει με μίσος σε αναφορές στο Μιάλο Κουπέπι και το κόμμα του, ενώ λίγο μετά να παραληρεί από ευδαιμονία στο άκουσμα του καλέσματος στον Εθνάρχη.
Από την άλλη το Μιάλο Κουπέπι, στις δικές του εξέδρες, να εξυμνεί τον κυρίαρχο λαό και να προσκαλεί τους παλιούς φίλους να ενωθούν μαζί του.

Την επομένη άρχισαν τις επισκέψεις και τα καλέσματα. Και οι δυο. Αγώνας δρόμου, χοντρούληδες αμφότεροι, να λαχανιάζουν ποιος θα δει τον Εθνάρχη, ποιος θα δει τον Βυζαντινολόγο.
Να αναγκάζουν και τον Βυζαντινολόγο να παίρνει τους δρόμους να συναντήσει τον κανακάρη του (τον Εθνάρχη, βρε), ασθμαίνοντας -λέμε τώρα, αφού ήταν με τη Μερσεντάρα- και να του δίνει γραμμή. Γραμμή απευθείας επικοινωνίας με το Θεό φυσικά, και με τη Θέλησή του.
Κορδωτός ο Εθνάρχης, να δέχεται τους υπηκόους του Φλούφλη και Σία και Μιάλο Κουπέπι Λτδ. Όχι τους πρώην υπηκόους του. Τους νυν και αει και εις τον αιώνα τον άπαντα υπηκόους του. Κι αυτοί; Φτάνουν στη βρύση και δεν πίνουν νερό. Τους ξαποστέλνει και τους δυο με τις ευχές του.

Ξημερώνει Μεγάλη Τρίτη. Το Κόμμα του Εθνάρχη ζητάει ΓΡΑΠΤΩΣ την αιώνια υπόσχεση αγάπης και από τους δυο, και φυσικά και την προίκα. ΩΩΩΩΩ... αυτή η προίκα είναι όλα τα λεφτά. Ως τις πέντε το απόγευμα αποφασίζει το κόμμα του Εθνάρχη: θα ευλογήσει ο Θεός αυτή την πενταετία τον Φλούφλη. Στα ΜΜΕ βουίζει ο τόπος. Έδωσε πέντε τσιφλίκια ο Φλούφλης, τρία και τη Βουλή των Κυπρίων το Μιάλο Κουπέπι. Δεν ήθελε νομοθετική το Κόμμα του Εθνάρχη, του πάει καλύτερα η εκτελεστική εξουσία. Πήρε τα πέντε -και το Μιάλο Κουπέπι τα τρία τους.

Οκτώ το βράδυ. Εναγώνιο τηλεφώνημα από φίλη. Ο Εθνάρχης τα πήρε στο κρανίο που το Εθναρχόπουλο δεν θα πάρει τσιφλίκι. Διέταξε αλλαγή πλεύσης. Αποκλείεται, λέω. Έτσι το λένε.

Εννιά το βράδυ. Το Κόμμα βγάζει την απόφαση. Θα πάει με το Μιάλο Κουπέπι. Αυτό ξέρει καλύτερα να τυλίγει κουπέπια από τον Φλούφλη, και γι’αυτό θα το στηρίξουν. Εξάλλου ευκαιρία να μάθει και το Εθναρχόπουλο από εξωτερική πολιτική και η Κύπρος πώς να απλώθει τον τραχανά.

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.

Την άλλη Κυριακή θα έχω ένα πόνο στο λωβό του δεξιού μου αυτιού, ο οποίος θα μου προκαλεί παροδικό μουδιασμα στην αριστερή ωμοπλάτη και θα με εμποδίσει από το να πάω να ψηφίσω.

Επίσης θα αρχίσω να μαζεύω ευρώπουλα. Σε πέντε χρόνια θα έχω μαζέψει ένα σεβαστό ποσό και θα βάλω υποψηφιότητα, με κυριότερο αντίπαλο τον Ούτοπο. Το πολιτικό μου παρατσούκλι θα είναι Φρουτοπία. Ίσως κι ο Ούτοπος να θελήσει να συνεργαστούμε. Μπορεί να μου προτείνει κανένα τσιφλίκι. Αν όχι, θα δω τί θα κάνω. Πάντως αναμένω με αγωνία τις επόμενες εκλογές, γιατί πού θα πάει, θα μου φέξει κι εμένα, της προβατίνας.