Είναι αργά και κάθομαι στο γραφείο. Κάποιες στιγμές η βροχή χτυπά το παράθυρό μου με βία. Νομίζεις είναι χαλάζι. Δεν είναι.
Το κτήριο είναι άδειο. Πάντα έτσι νομίζω τέτοια ώρα, μέχρι να ανακαλύψω ότι κάποιος άλλος τρελός καθόταν μέχρι αυτή την ώρα και δούλευε "μαζί μου".
Αλλά συνήθως έτσι είναι. Για να νιώσουμε τους άλλους, να τους σκεφτούμε, πρέπει συνήθως να μας πουν ακριβώς τι τους συμβαίνει, ή να το δούμε να τους συμβαίνει. Αλλιώς η νοοτροπία που επικρατεί (γύρω μου τουλάχιστον) είναι ότι όλοι οι άλλοι καλά την έχουν.
Καλά την έχει αυτός, τόσα λεφτά βγάζει. Καλά την έχει εκείνη, με τέτοια κορμάρα όλοι στα πόδια της. Καλά την έχει ο άλλος, το αφεντικό μόνο εκείνον παίρνει απευθείας τηλέφωνο, χωρίς τη μεσολάβηση γραμματέα.
Κανείς δεν σκέφτεται ότι αυτός που βγάζει "τόσα" λεφτά, μπορεί να μην έχει καν το χρόνο να τα ξοδέψει. Ότι εκείνη με το "κορμί-σπαθί" προσπαθεί εδώ και χρόνια να πάρει προαγωγή, αλλά κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά (ωραία και έξυπνη, δεν γίνεται ε;) κι ότι ο άλλος που απαντά στα απευθείας τηλεφωνήματα του αφεντικού του, κάθε φορά που κτυπά το τηλέφωνο πετάγεται νευρικά, γιατί ξέρει ότι αυτό σημαίνει πως πάλι το βράδυ δεν θα γυρίσει στη γυναίκα του και στο παιδί του, πάλι θα τους βρει να κοιμούνται, πάλι θα φύγει πρώτος το πρωί, γιατί απλά εδώ που έφτασε δεν μπορεί να πει πια όχι.
Λείπει λίγο η εμπάθεια. Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερη λέξη και δεν έχω πρόσβαση σε λεξικό. Εμπάθεια, όχι όμως με την αρνητική της έννοια, αλλά με την έννοια του να μπορείς να μπεις, έστω για λίγο, στο πετσί του άλλου, να τον καταλάβεις.
Να προσπαθήσεις, έστω, να μπεις στη θέση του. Και μετά να κρίνεις. Η, ακόμα καλύτερα, αφού πάντα θα σου λείπουν κάποια δεδομένα, να μην κρίνεις.
Ναι. Αλλά...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Ωραίο το νόημα που δίνεις στη λέξη "εμπάθεια" - να ταυτίζεσαι με τον άλλο, να μπαίνεις σ' όσα αυτός έχει πάθει. Αν είχαμε, έστω και λίγο, αυτού του είδους την εμπάθεια και μας έλειπε η άλλη, η εχθρότητα, ο κόσμος θα ΄ταν πολύ πιο όμορφος κι εμείς καλύτεροι. Αλλά...
πολύ όμορφο ποστ. μόνο να μπορούσαμε να σκεφτούμε λίγο πριν κρίνουμε τους άλλους...
ναι, αλλά... τέλειο!
Χαιρετώ με λίγη καθυστέρηση...
Τελικά βρήκα κι άλλες λέξεις που θα μπορούσαν να αποδώσουν αυτό που εννοώ: "ενσυναίσθηση" (το είδα σε μια μετάφραση της αγγλικής "empathy", αλλά δεν το έχει ο Μπαμπινιώτης που είναι το μόνο λεξικό στο οποίο έχω πρόσβαση τώρα) και "συναισθησία" (με κάπως διαφορετική έννοια όμως, αυτή της ικανότητας να νιώθεις με ένα ερέθισμα, δυο αντιδράσεις).
Αν έχει κανείς άλλος καμιά ιδέα, ευπρόσδεκτη :)
Όντως, η εμπάθεια δεν είναι το empathy που λέμε στα αγγλικά..
Είναι περισσότερο η προκατάλειψη..
Από ότι κατάλαβα όμως θες να πείς για την συναισθηματική ταύτιση μας με τους υπόλοιπους άνθτωπους!
Κατά την άποψη μου, ο κάθε ένας κάνει τις δικές του επιλογές!
Είναι επίλογή του κάθε ενός από εμάς αν θα δεχόμαστε να σπαταλούμε την πολύτιμη ζωούλα μας στη δουλειά ή να τρέχουμε τα αφεντικά μας!
Μπράβο.. Πολύ ωραίο το ποστ σου! ΧΧ
H Εμπάθεια,Νάσια, είναι λέξη κακίας.Η εμπάθεια είναι κακία,είναι μίσος,είναι φθόνος,Είναι όταν χαίρεσαι με τον πόνο του άλλου και λυπάσαι με τη χαρά του.
Η Συμπάθεια είναι όταν ταυτίζεσαι με τον άλλον και συμπάσχεις μ'αυτόν.Η Συμπάθεια είναι αγάπη.
Η Αντιπάθεια είναι το αντίθετο της Συμπάθειας.
Η Αντιπάθεια είναι μίσος είναι έχθρα.
Η Συναισθησία είναι η αίσθηση σε ένα όργανο του σώματος που προέρχεται από ερέθισμα και αντανακλάται σε ένα άλλο όργανο.
Στην Ψυχολογία Συναισθησία είναι το συνοδό αίσθημα.Οταν ένα αίσθημα ακολουθείται από ένα άλλο αίσθημα.
Τη χαρά την ακολουθεί η λύπη.Την οργή ο φόβος κ.λ.π.
Να πούμε ότι η ψυχή είναι tabula rasa(άγραφη πλάκα)όπου εκεί γράφονται
σταδιακά οι γνώσεις σαν αποτέλεσμα των αισθήσεων.
Να πούμε ακόμη ότι συναισθησία είναι η αίσθηση που νοιώθει κάποιος συγχρόνως με κάποιον άλλον π.χ.νοιώθει χαρά ή λύπη συγχρόνως με τον άλλο,αλλά αυτός ο άλλος πρέπει να είναι πολύ κοντινός,σύζυγος,σύντροφος,εραστής,φίλος,το
Dr.Giess
)
0
Δημοσίευση σχολίου