Π-ούφφου

Θέλω να κόψω το κάπνισμα.
Δηλαδή, πρέπει να κόψω το κάπνισμα (έννεν;). Αλλά δεν μπορώ. Ή δεν θέλω. Ή και τα δυο.
Που την μιαν, τον τελευταίο καιρό απολαμβάνω 1-2 τσιγάρα μες την ημέρα και τα υπόλοιπα 10 τα καπνίζω από συνήθεια. Οπότε λέω στον εαυτό μου: καλά είσαι τελείως ηλίθια; Αφού σε χαλάει, τι το καπνίζεις; (όπως βλέπετε, δεν ασχολούμαι και πολύ με το αν καταστρέφει την υγεία μου, μόνο με ότι αηδιάζω όταν καπνίζω, τον τελευταίο καιρό).
Που την άλλην, αφού είμαι καπνίστρια ρε κουμπάρε. Πώς να το εξηγήσω; Π.χ. Καφές και τσιγάρο μαζί, η σκέψη και μόνο μου προκαλεί χαλάρωση. Είναι σαν την πίτα με το σουβλάκι. Είναι σαν το γυμναστήριο με τη δρωμένη φανέλα (not that I would know, εν κοντέφκω στο γυμναστήριο). Είναι σαν το παγωτό με το χωνάκι (όχι αγάπη μου, μες στο κυπελάκι ΔΕΝ θεωρείται κανονικό παγωτό, αλλά περιπαίξιμο). Είναι σαν την φέτα με το ελαιόλαδο και τη ρίγανη (μόνο παραδείγματα με φαγητό δίνω, γμτ, κάτι σημαίνει αυτό...)Είναι σαν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και τις αντιρρήσεις του Γ.Βαρνάβα! (γιες! επιτέλους ήβρα άλλο παράδειγμα)
Με λίγα λόγια, κάποια πράματα πάνε μαζί! Πώς θα το αντέξω καλέεεεεεε;
Αλλά πρέπει/θέλω/σκέφτομαι να το κόψω. Και ξαναδιαβάζοντας τι έγραψα πιο πάνω μάλλον θα βάλω 125,365,241 κιλά. Ουφφφφφφουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ.