Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Κάποιος να μας εμπνεύσει

Μεγάλη επιτυχία του Μιάλου Κουπεπιού: είχε να μαζευτεί τόσος κόσμος στη Λευκωσία από τον καιρό των συλλαλητηρίων του ΑΚΕΛ τη δεκαετία του 80, τότε που ρωτούσα τον παπά μου "τι είναι τιμάριθμος"... Ούτε στη νίκη της Ελλάδας στη Eurovision ή στο EURO τέτοια κοσμοσυρροή. Καταλάβαμε ότι τελικά οι Κύπριοι δεν κοιμούνται.

Είδες όμως τι σου κάνει η έλλειψη πλατείας; Οι φήμες λένε ότι οι πλατείες απουσιάζουν στην Κύπρο επί τούτου: οι Εγγλέζοι τις απέφευγαν για να μη συγκεντρώνεται ο κόσμος, να μη συσπειρώνεται εναντίον των κρατούντων... Τελικά όμως μετά από τόσα χρόνια, εκεί που χρειάστηκε πλατεία, ο κόσμος βρήκε τη διέξοδο: πήγε απευθείας στο Προεδρικό.

Είμαι μακριά για να μπορώ να μιλώ αντικειμενικά, αλλά νομίζω ότι αυτό που λείπει, αυτό που πραγματικά ζητά ο κόσμος (και δεν εννοώ τους φανατικούς οποιασδήποτε πλευράς, αυτοί εξακολουθούν να κοιμούνται) αυτό λοιπόν που πραγματικά ζητά ο κόσμος είναι η έμπνευση. Κάποιος να μας εμπνεύσει. Κάποιος να ηγηθεί αυτού του τόπου που να τον θαυμάζουμε.

Δεν φταίει το Μιάλον Κουπέπι, αλήθεια σας λέω. Ή μάλλον δεν φταίει μόνο αυτός. Οι πολιτικοί μας είναι στην πλειονότητα τους γέροι (στο μυαλό), χωρίς παιδεία (δεν εννοώ να έβγαλαν πανεπιστήμιο), χωρίς όραμα. Η ζωή τους περιστρέφεται γύρω από το Κυπριακό, το οποίο είναι σαν τη UHU, κολλάει παντού: ακόμη και στο διάγγελμα του Προέδρου για την έκρηξη στο Μαρί. Η δημόσια υπηρεσία πάσχει από τις ίδιες τρεις ασθένειες και έχει και αρθριτικά, είναι πολύ αργή. Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις όσων συμμετείχαν στις διάφορες συσκέψεις. Το πρόβλημα είναι η ταχύτητα με την οποία ενήργησαν. Όλα αυτά και άλλα πολλά φταίνε.

Είμαστε και ασόβαροι, όπως έλεγε ένας φίλος. Αυτό το αποδεικνύει βέβαια και ο τρόπος με τον οποίο ανακοινώθηκε στα ΜΜΕ το πού και πώς μεταφέρονταν τα εκρηκτικά το 2009 (θυμήσου αυτό). Εσείς ξέρετε πού φυλάσσει τα οπλικά της συστήματα η Γερμανία, η Ρωσία, καμιά σοβαρή τελοσπάντων χώρα; Στην Κύπρο ανακοινώθηκε σε όλα τα ΜΜΕ. Ποιος έδωσε την πληροφορία στους δημοσιογράφους και γιατί, δεν μας απασχόλησε ποτέ, απλούστατα γιατί δεν τα έκλεψε κανείς, μόνο τότε θα μας ενδιέφερε, έτσι;

Δεν έχω κάτι καινούριο να πω, αλλά δεν μπορούσα να συνεχίσω να σιωπώ. "Καλό ταξίδι" σε όσους έφυγαν. "Υπομονή" στο ταξίδι που πρέπει να κάνουν σε εκείνους που άφησαν πίσω. Ειδικά στη μάνα των διδύμων που δεν άφησε τη θλίψη να την κυριέψει στην κηδεία, και τώρα θα πρέπει να τη φορτωθεί ολόκληρη, τελείως μόνη της, και είναι ασήκωτη η θλίψη της, είναι ασήκωτη.